7.
Witajcie, jestem Ola. Rodzice nadali mi imię po mojej pra, pra, prababce Aleksandrze, żonie generała Zajączka. Pewnie zastanawiacie się, czemu Wam o tym opowiadam. Otóż o Generałowej Zajączkowej krążą pewne legendy. Faktem jest, że słynęła ze swojej urody, którą zachwycała do późnej starości. Podobno w bardzo podeszłym wieku, będąc tuż przed śmiercią nie miała ani jednej zmarszczki i wyglądała jak zupełnie młoda kobieta. Tajemnicą jej wiecznej młodości były jakoby regularne kąpiele w lodowato zimnej wodzie, unikanie ciepłych posiłków oraz spanie w nieogrzewanym pokoju w łożu zbudowanym z bryły lodu! Brzmi nieprawdopodobnie, ale wiecie co… w tej legendzie może być ziarno prawdy.
Wprawdzie Aleksandra Zajączek oficjalnie nie miała dzieci, więc może nie powinnam zdradzać tej rodzinnej tajemnicy, ale z drugiej strony prababka nie żyje już pod ponad 150 lat, więc chyba się nie obrazi gdy zdradzę Wam sekret, że jednak miała i tak się składa, że jestem jedną z jej potomkiń oraz że to chyba właśnie jej zawdzięczam mój „talent”.
Na początku nie było to tak bardzo oczywiste. Ot, byłam po prostu kolejnym dzieckiem, które lubi zimę, nie narzeka na mróz i nie przeziębia się tak często jak rówieśnicy. Jednak po pewnym incydencie z zamiecią śnieżną (oszczędzę Wam szczegółów) zrobiono mi specjalistyczne badania i okazało się, że jestem w stanie znieść ujemne temperatury dużo wyższe niż przeciętny człowiek!
Umiejętność tę postanowiłam wykorzystać w moim życiu zawodowym. Z wykształcenia jestem biologiem i większość czasu spędzam na biegunie południowym gdzie badam okoliczną florę i faunę. Skupiam się przede wszystkim na obserwacji pingwinów, ich zwyczajów, miejsc migracji czy wskaźnika wzrostu populacji, chociaż kataloguję też inne występujące na Antarktydzie formy życia i śmiało mogę nazwać to miejsce moim domem. Wątpię by ta moja osobliwa „zdolność” zapewniła mi koniec końców wieczną młodość, ale z całą pewnością umożliwiła wykonywanie arcyciekawej pracy. Taka ze mnie współczesna królowa śniegu.
